Al sinds de introductie van Bitcoin op de markt wordt er door de lidstaten van de Europese Unie gepalaverd over de introductie van een Europese wetgeving met betrekking tot crypto. Uiteindelijk werd er in mei 2023 een akkoord bekomen en ondertekend tussen de verschillende lidstaten van de Europese Unie. De nieuwe wetgeving die werd ingevoerd werd de MiCa gedoopt.
Tegelijkertijd werd er door de lidstaten eveneens een akkoord ondertekend met betrekking tot een nieuwe regelgeving die specifiek betrekking heeft tot het actief witwassen van of frauderen met crypto. Het gaat hierbij concreet om de ‘Transfer of Funds Regulation’. De verwachting voor deze regels is dat ze in voege zullen gaan in de loop van het jaar 2024 of 2025. Daarover bestaat op moment van schrijven nog geen duidelijkheid. Wil jij graag meer te weten komen over de MiCa crypto wetgeving? Dan zal de informatie die je aantreft op deze pagina je daar alles over vertellen.
Wat is de MiCa wetgeving precies?
De MiCa is een Europese wetgeving die werd ingevoerd voor alle uitgevers van cryptocurrencies, maar ook voor dienstverleners die deel uitmaken van de cryptomarkt. De belangrijkste reden achter de invoering van deze wetgeving is om consumenten evenals investeerders te beschermen tegen de gevaren die ze lopen. Dit zonder dat mogelijke innovatie echter in de kiem wordt gesmoord.
Op moment van schrijven geldt voor de Europese wetgeving dat ze uniek is in de wereld. In geen enkel ander deel van de wereld is er namelijk een gelijkaardige wetgeving ingevoerd. In de basis lijkt de invoering van de MiCa-wetgeving misschien een positief gegeven, maar er zijn zeker ook nadelen aan verbonden. Deze nadelen zullen verderop deze pagina nog duidelijk worden.
De eisen die de MiCa-wetgeving met zich meebrengt verschillen afhankelijk van de partij waar ze betrekking tot hebben. In eerste instantie stelt de wetgeving bijvoorbeeld dat uitgevers van cryptomunten verplicht zijn om een volledige transparantie te hanteren met betrekking tot het project dat ze op de markt gaan lanceren.
Voor crypto gerelateerde dienstverleners geldt dan weer dat zij niet alleen geregistreerd moeten zijn, daarnaast moeten ze ook verplicht bepaalde beveiligingsmaatregelen implementeren. Tot slot moeten ze ook zien te voldoen aan de geldende regels die witwassing moeten voorkomen.
Waarom is een Europese crypto wetgeving zo belangrijk?
Het spreekt voor zich dat er zowel heel wat voor- als heel wat tegenstanders zijn voor wat de Europese MiCa-wetgeving betreft. Door de jaren heen is op verschillende vlakken duidelijk geworden hoe belangrijk een dergelijke Europese wetgeving in de praktijk wel niet kan zijn. De MiCa-wetgeving zal dan ook een zeer belangrijke rol spelen bij het verstrekken van duidelijkheid binnen de cryptomarkt evenals voor wat het beschermen van consumenten betreft. Op hetzelfde moment laat de MiCa-wetgeving ook voldoende ruimte voor innovatie voor crypto gerelateerde ondernemingen.
Eén van de zaken die de MiCa doet is een mechanisme vaststellen welke ervoor moet zorgen dat een stablecoin daadwerkelijk beschikt over een stabiel koersverloop. Dat is geen overbodige luxe, want het is door de jaren heen met verschillende stablecoins wel degelijk helemaal fout gegaan. Een bekend voorbeeld hiervan is natuurlijk het Terra (LUNA) verhaal waar ontzettend veel mensen (veel) geld mee verloren zijn. Door de nieuwe wetgeving wordt voorkomen dat stablecoin aanbieders een buitensporig risico voor consumenten kunnen creëren. Daarnaast zorgen de sterke transparantie-eisen er ook voor dat het voor gebruikers en klanten duidelijk(er) wordt waarin ze hun geld stoppen. Ook dat bleek in het verleden vaak een niet onbelangrijk pijnpunt te zijn.
Ook het milieuprobleem wordt aangepakt
In het bijzonder voor Proof of Work cryptocurrencies geldt dat ze er bekend om staan een niet onbelangrijk milieuprobleem met zich mee te brengen. Ook hier probeert de MiCa-wetgeving iets aan te doen. De wetgeving bevordert namelijk het duurzaam minen van cryptomunten.
Tegelijkertijd tracht ze ook om de hoeveelheid aan elektrisch afval welke vrijkomt door het minen in te perken. Sowieso hebben heel wat (nieuwe) cryptoprojecten er een erezaak van gemaakt om te trachten heel wat milieuvriendelijker te werk te gaan. Dat geldt zelfs voor het grote cryptoproject Ethereum welke inmiddels de overstap heeft gemaakt van Proof of Work naar het Proof of Stake algoritme.
Invoering van een specifieke crypto vergunning
Voor de MiCa-wetgeving geldt dat ze een vergunningensysteem introduceert voor uitgevers van cryptocurrencies evenals voor dienstverleners die actief zijn op de cryptomarkt. Voor deze bedrijven geldt dat ze moeten zien te voldoen aan een reeks van specifieke eisen. Hierbij kan onder meer worden gedacht aan:
- Transparantievoorschriften;
- Beveiligingsmaatregelen;
- Antiwitwaswetgeving;
Deze eisen zullen er in de praktijk ook steevast voor zorgen dat het voor de overheid duidelijk is welke mensen achter een bepaald cryptoproject schuilgaan. Tot dusver was dat lang niet altijd het geval. Denk bijvoorbeeld maar eens aan de verschillende memecoins die op de markt zijn gelanceerd. Omdat vaak niet duidelijk is welke personen achter deze coins schuilgaan is het in principe vrij eenvoudig mogelijk om mensen op te lichten. De invoering van de MiCa maakt daar een einde aan.
Een vraag die zeer vaak wordt gesteld is of de regels van de MiCa niet overlappen met deze van de AML-antiwitwaswetgeving. Dat is niet het geval. Dat is het gevolg van het feit dat deze laatste al heel wat langer bestaan. In principe zouden we zelfs kunnen stellen dat het tegenovergestelde het geval is. De MiCa moet het in de praktijk immers net eenvoudiger maken om de AML-regels efficiënt na te kunnen leven. Voor de Europese Bankautoriteit EBA geldt dat ze een openbaar register bij zal houden van crypto-aanbieders welke er op betrapt zijn zich niet aan de regels te houden.
Stabiliteitsvereisten voor stablecoins
Ook één van de belangrijkste zaken die de MiCa-wetgeving wil zien te realiseren is ervoor zorgen dat stablecoins daadwerkelijk over een stabiel karakter beschikken. Wanneer iemand er op een zeker ogenblik voor kiest om geld weg te zetten in een stablecoin moet deze er dan ook zeker van kunnen zijn dat die waarde altijd behouden blijft. Omwille van deze reden heeft MiCa specifieke stabiliteitsvereisten opgelegd met betrekking tot stablecoins. Voor uitgevers van stablecoins geldt dat ze ervoor dienen te zorgen dat de waarde van hun munten gedekt wordt. Bovendien moeten ze ook verplicht transparant zijn over de manier waarop ze die waarde weten te garanderen. Hoe ze dat nu precies moeten doen wordt duidelijk beschreven in de MiCa-wetgeving.
Detectie en melding van verdachte transacties
Het (in de basis) ongereguleerde karakter van de cryptomarkt heeft er door de jaren heen voor gezorgd dat heel wat mensen het slachtoffer zijn geworden van gevallen van fraude. De MiCa-wetgeving voorziet eveneens in maatregelen om verdachte transacties te kunnen detecteren evenals te melden.
Niet alleen voor crypto exchanges, maar ook voor partijen die wallets aanbieden geldt dat ze verplicht zijn om een systeem te installeren waarmee het mogelijk wordt om verdachte transacties op te sporen. Op het ogenblik dat dergelijke transacties worden herkend beschikt men over de verplichting om ze te melden bij de bevoegde instanties. Samen met de KYC-procedure die al eerder werd verplicht moet dit ervoor zorgen dat criminaliteit op de cryptomarkt sneller kan worden opgespoord en bovendien ook doelgericht kan worden aangepakt.
Wat is de mogelijke impact van deze wetgeving op de cryptomarkt?
Het merendeel van de analisten blijken het er in de praktijk mee eens te zijn dat de invoering van de nieuwe MiCa-wetgeving een niet onbelangrijke impact kan hebben op de cryptomarkt. Dit uiteraard in eerste instantie omdat consumenten op een meer optimale wijze kunnen worden beschermd tegen onverantwoorde cryptobedrijven en hun projecten.
Op deze manier worden de potentiële risico’s die een investering in crypto assets met zich meebrengt aanzienlijk kleiner gemaakt. Bovendien zal de wetgeving eveneens zorgen voor meer duidelijkheid evenals transparantie. Op deze manier zouden consumenten de markt beter moeten gaan begrijpen.
Bovenstaande maakt eigenlijk al duidelijk dat een belangrijk onderdeel van de MiCa-wetgeving erop is gebrand om meer zekerheid en vertrouwen te creëren. Dit geldt niet alleen maar voor de volatiele assets, maar ook voor de stabiele stablecoins. Door meer zekerheid te creëren kan er zomaar voor worden gezorgd dat meer consumenten, maar ook bedrijven bijvoorbeeld bereid zijn om een gedeelte van hun vermogen weg te zetten op de cryptomarkt en in een bepaalde stablecoin. Uiteindelijk zou dit alles dan ook zomaar kunnen leiden tot een bredere acceptatie van crypto.
Van welke kritiek is er sprake op de MiCa-wetgeving?
Globaal gezien kan er worden gesteld dat de cryptomarkt vrij positief is over de komst van de Europese MiCa-wetgeving. Dit gezegd hebbende neemt dit niet weg dat er ook sprake is van kritiek. Het belangrijkste punt van de kritiek heeft te maken met het feit dat er sprake zou zijn van te veel regels.
Door het toepassen van een dergelijke vorm van overregulering is het mogelijk dat er uiteindelijk sprake zal zijn van een inperking van innovatie. Alle regels die nu door de MiCa worden opgelegd zouden ervoor kunnen zorgen dat er sprake kan zijn van een aanzienlijke impact op het gedecentraliseerde aspect van de markt en haar projecten. Dit terwijl dit toch één van de belangrijkste kernprincipes is van het merendeel van de blockchain- evenals cryptoprojecten.
Nog een extra punt van kritiek heeft te maken met het feit dat het naleven van de MiCa-wetgeving zomaar significante kosten met zich mee kan brengen. Deze kosten kunnen vooral bij kleine cryptobedrijven evenals startups een belangrijk pijnpunt zijn. Op deze manier kan het voor bedrijven minder aantrekkelijk zijn om hun eerste stappen in de cryptomarkt te zetten.
Tot slot wordt er ook melding gemaakt van een mogelijke ongelijkheid tussen de verschillende projecten die deel uitmaken van de cryptomarkt. Voor cryptocurrencies die buiten de EU worden aangeboden zou immers gelden dat ze niet aan dezelfde (strenge) regels dienen te voldoen.
